Een high tea tussen alpaca’s is een bijzondere belevenis. Samen met hen uitwaaien aan zee kan je uitdagend noemen. Maar wat doen de dieren tussen de bedrijven door? Hoe gaat het eraan toe op het erf? Waarmee krijgen de begeleiders te maken? Een serie over voorvallen en vragen.

Jacoline Vlaander

Dagen waarop werkelijk alles tegenzit, schuiven bij het ochtendkrieken hun slagschaduw al vooruit. Zoals rond Pasen, als Mara het paartje loopeenden bij de vijver mist: ,,Met het voorjaar in hun bol waren ze vast benieuwd naar de weilanden aan de overkant.” Ze vindt beide dribbelaars doodgereden langs de weg.

Tijd om te treuren is er nauwelijks. Ze moet alle dieren voeren. Na de lunch heeft ze een afspraak bij de praktijk in Oostkapelle met Roosje, één van de vijf katten, die al een tijdje lusteloos is en niest, ondanks alle entingen. Maar waar is Roosje? Niet op de paal van een hek. Niet in de stallen. Niet in het Alpacafé.

Tijdens het zoeken rinkelt telkens de bedrijfsmobiel in Mara’s achterzak. Mensen willen plaatsen reserveren voor een high tea of wandeling. Online lukt het hen niet. Ze loodst hen telefonisch door het systeem. Beantwoordt vragen over details die ook op de website staan. Wijst op de algemene voorwaarden en annuleringsregeling, terwijl ze de vier andere katten voert, water kookt, met schepjes melkpoeder de flessen voor de veulens vult en af en toe, met haar hand over de microfoon, roept: ,,Róóósje!”

Keutels pulken

Bij het voeren van de dieren ziet Annekarlijn dat Cileno (2023), een jonge lama, kreunend blijft liggen. Hij heeft een versnelde ademhaling. Een hogere hartslag. Misschien een koliekachtige verstopping. Zijn buik voelt als hardgespannen trommelvlies. Voor een tussentijds mestonderzoek pulkt ze wat keutels uit zijn anus. Mara onderbreekt het stalwerk. Gebogen over de microscoop constateert ze Emac. Deze eencellige parasiet veroorzaakt schade aan het slijmvlies van het darmkanaal. Ook remt het de opname van voedingsstoffen. Snel handelen is van levensbelang.

Maar de online database blijkt niet up-to-date: ,,Hierin houdt een vrijwilliger alle informatie over de dieren bij,” zegt Mara. ,,Geboortedatum, aankomstdatum, gewicht, behandelingen, kuren. Het duurde even voor ik de laatste gegevens in de papieren administratie vond.” Intussen bezorgt de bakker tien dozen high tea-hapjes voor de komende dagen. Dat lijkt een kleinere hoeveelheid dan ze bestelden. Ook Renate onderbreekt het stalwerk. Met de reserveringen bij de hand telt zij alles na: soesjes, mini-pizza’s, petit fours, brownies.

Mara en Annekarlijn geven Cileno via een drench gun (voedingsspuit) Tolracol tegen Emac. Voor de verstoorde vochtbalans slikt hij Elektrolyten. Daarna mag hij met zijn jonge maatjes naar de  wei. Hoe méér beweging, hoe beter de opname van medicatie en de vertering van voedsel zal zijn.

Nog nergens

Na de lunch is Roosje nog steeds nergens. Niet tussen de hooibalen in de loods. Niet in een geopende doos met nieuwe alpacaknuffels. Niet tussen de paaseitjes op de houten kantinetafel. Wél ontdekt Mara dat Willem (2005) en Sing (2006), uit de kudde oudere hengsten, opgetogen rondscharrelen in de voortuin: ,,Ondanks alle bordjes lieten campinggasten het hek open. Dus snel naar beneden, voordat beide heren op het idee zouden komen zich te laven aan de bloemperken van de buren.”

Bij de receptiecaravan treft Mara vijftien enthousiaste mensen aan. Met jassen en laarzen. Zin in  een strandwandeling. Van een reservering weet zij niets. ,,Ik kom zo bij u,” zegt ze, en begeleidt Willem en Sing naar hun paddock. Voor ze daarna de groep kan begroeten, trekt een huurder van één van de appartementen aan haar mouw: ,,Middenin een conference call hoorde hij in de badkamer een harde knal. Toen hij om een hoekje durfde kijken, zag hij dat de deur van de  douchecabine was gesprongen. Glassplinters overal.”

Uit de loods haalt zij de bouwstofzuiger. ,,Ik kom zo bij u,” zegt ze weer, en haast zich naar het appartement. Terwijl zij nadenkt over de bevestiging van een tijdelijk douchegordijn, krijgt ze een telefoontje van het installatiebedrijf. Een storingsmelding van de warmtepomp. Het perceel heeft tijdelijk geen warmwater. Tijd om dit tot zich te laten doordringen is er nauwelijks, want juist op dat moment komt een medewerker van de wasserij het erf oprijden met karren vol gebloemd beddengoed en roze handdoeken: ,,Die hoefde hij niet uit te laden. Maar waar ze ónze schone was naartoe hadden gebracht, wist hij niet.”

’s Avonds laat

Die avond zit Mara tot laat bij de alpaca’s in de stal. Haar to-do-list voor de volgende dag is twee keer zo lang. Nieuwe afspraak bij de dierenarts. Monteur ontvangen. Wasserij bellen. Al het werk dat is blijven liggen. Maar de strandwandelaars vergisten zich in de datum, en komen binnenkort graag terug. En Cileno sterkt gelukkig aan.

Diep ademen brengt rust en ontspanning. Ze denkt aan de onfortuinlijke loopeenden. Zayid (2010) legt met een zucht zijn kop op haar been. Roosje kroelt spinnend om hen heen.

Maandelijks mestonderzoek met de microscoop: wat leeft en beweegt in alpacapoep?